سخن روز،خشم چرا؟-نجمه صالحی

رازهای عمیقی برای در پوش نهادن بر این صفت هولناک وجود دارد . که با صبر و شکیبایی و نظارت روی احساسات شناخته شده ی خویش می‌توانیم آنرا سامان بخشیم. هیچکس بهتر از خودمان استاد فروکش کردن دردو رنج و بی‌تابی هایمان نخواهد بود. رهایی از تنش هایی که نظم ذهنی و کنترل افکارمان را به دست می‌گیرند و استقلال طلبند را بسیار محتاطانه کنکاش میکنیم و به اصول پردازشی و مدیریت های بحران زندگی می‌پردازیم چرا که نواقص تلمبار شده ای ذهن و جانمان را خدشه دار کرده و تنها بازرس هوشمند متفکر در برابر این تهاجم ذهنی ، خود مائیم. انسانهای بالغ و خردمند راه و روش هایی را برای آرام کردن و کنترل رفتار خود شناسایی کرده قبل از اینکه به پشیمانی و ندامت رسیده و به حال طبیعی بازگردند
این آدرنالین که در عصر حاضر کارایی های بسیار ظریفی را اجرا می‌کند می‌تواند در جهات درست و دقیق بکار گرفته شود و ما را به فرکانس‌های متعلق به جایگاهی که آرزویش را داریم و با آن شب و روزمان را تصویر سازی میکنیم  اتصال دهد. و حال که فهمیدیم از نگرانی‌ها هم می‌توان در جهت درست استفاده کرد جایگزین‌های مناسبی برای اصلاح و ترمیم رفتاری پیدا می‌کنیم. این بسیار درست است که شکر گذاری ، هنگام رنج و دردها می‌تواند  به علم و آگاهی دست پیدا کند . اصولا آفرینش انسان ، در ابعاد تو در تو و بسیار پیچیده طراحی شده تا در تحریکات ذهنی قدم برداشته و نواقص را ، نواقص تلقی نکنیم و از دردها ، ماندنی ترین تبدیلات را بوجود آوریم. علوم در تضادها و چالش‌ها بدست می آید اگر از فرصتِ رنجها بهره و درس کافی بیاموزیم و آنها را فرصتی تکرار  نشدنی برای پرتاب خواسته ها و سرعت رشد استفاده کنیم بهترین تصمیم را گرفته ،  پس بالاترین سطح رهاییِ از دیدگاه انسان ، که تخلیه خشم و عصبانیت است با کمی استپ و خروج از ماتریکسِ ذهنی ، دنیای زیبای فرصت‌ها را برای پرواز آدرنالین در فرکانس‌های آزادی آماده میکنیم . مقاومت کردن در احوالاتِ انسان ، عذابی بیش نیست . و پذیرش آن حالت در سکوت و فقط سکوت و فقط سکوتِ آنی یعنی ورود خشم بر تو ، و ورود تو بر خشم و ترددی آنی و سپس فروکش کردن و غلبه بر غالبهای سختِ دنیویست.  حالمان خوب می‌شود اگر لحظه ای فرصت تردد داشته باشیم. کمی آرام‌تر
جاده زندگی در انتظار تردد تو از خطهای ترسیم شده هستند. زیر پایت … قدمی بردار
کمی آب سرد بنوش و آرام شو
من اینجاهستم تا تو را در این جنجال و هیاهوی ذهنی آرام کنم .با من چند قدم بیا
جرعه ای آب…
اینجا
من و تو…