سخن روز:عید هم تمام شد،اما…-نجمه صالحی

نوروز تمام شد و روز های نو آغاز شده است. چراغ ذهنم را خاموش میکنم و با احساسِ درست  در تصمیمات جدیدم تفکر عادلانه انجام خواهم داد. من روزهای غلط را بارها تکرار کرده ام و اکنون دیگر از تکرار سر خوردگی بیزارم. ای کاش روزمرگی ها ، به تولید و تکثیر راه درست عادت داشت و نسل تکنولوژی ایده های برتر برای زندگی بهتر راه اندازی میشد
من ایمان دارم ، اشتباه  ، از مرز زندگی آدم ها خارج خواهدشد زیرا نسلی هوشیار شده ایم. نیازی نیست برای ترمیم چالش ها ، به عقب برگردیم. تجربه ها چراغ راه خاموشیِ مسیر پیش رو هستند اگر توقف نکنند و در احساس پریشانی نمانند. زندگی یک هنر است و ما طراح آن هستیم. میتوانیم در این طراحی دلخواه ، به مسائلی بپردازیم که در تسلط کامل می‌دانیم انجام آنها ، مسیری متفاوت را تجربه خواهیم کرد. بی هدفی ما نتیجه ی ندانستن است. و این ندانستن دلیل بر نتوانستن و نخواستنِ ما نیست.  چه بسا بسیارند کسانیکه در بی انگیزگیِ تمام زندگی فکر می‌کنند چیزی برای بدست آوردن ندارند و احساس می‌کنند همه چیز دارند اما داشتن مال و منال و روابط کافی نیست ، مهم است بدانید که هدفی ناشناخته داریم که انسانی زاده نشد مگر برای رسالتی و انجامی…
و احساسِ پوچی و تباهیِ تمام دارند و نمی‌دانند لازمه زندگیِ نفس کشیدن ما برایِ انجام تکالیفِ انسانیست. پس می‌فهمیم وقتی حالِ خوبی نداریم ، در جایگاه درست خود قرار نداریم و باید در عمق این دانسته فرو رفته و تمام تمرکز زندگی را برای شناختِ این محصول جمع کنیم. تغییر یعنی ، دست کشیدن از انجام کاری که در صراحتِ کامل به غلط بودن آن آگاهیم . ولی تا زمانیکه در این مقاومت و حسِ زود گذر غوطه ور هستیم و حاضر به ترک این پناهگاه امنِ ساختگی نباشیم احساساتِ ما ترکِ غالب نخواهند کرد و در آن کهنگی روزها و ماندگیِ عادات غلط می‌میرند.
یک احساسِ مرده ، جایگاهی فرسوده دارد . و ترک آن غالب ، احساسِ نو و پردازش‌های جدید بهمراه دارد که مسیر زندگی را روانه ی جایی می‌کند که باید در آن قرار گیریم و تفاوت را احساس کنیم. هیچ دستی اهرم نمی‌شود اگر ، یک تصمیم قاطعانه نگیریم و برای خلاصی از ناخالصی ، راهیِ احساس خوبتر نشویم.
ترس ، مانع از حرکت است ترسی که حاضر نیستیم برای شکست فاصله ها از ایستگاهِ خود ایجاد کنیم. منطقه یِ امن تو حرکت و تبدیل است . راهی  فرای پوسیدگی…