سخن روز _ راز ، سِرّ کلام _ نجمه صالحی

راز داری_سِر کلام

راز دل با آب گفتم تا نگوید با کسی عاقبت ورد زبان ماهی دریا شدم

افسانه نیستند پندهایی که با آب طلا باید بنویسی شان..

نگاه عشق ، صلاح است و وصال کوی حقیقت ، سکوت 

ژرف و خمیده ، نصایح آب دیده ، دم از خیال نمی‌زنند

 

به پرسه زدن در حاشیه ها ادامه نمی‌دهند و به چیزی جز تفکر در اعماق چنگ

نمی‌زنند..‌.

خواه و ناخواه مگو باکسی راز دلت را ، که بکار آید روزی و مانع می‌شوند آنروز که حرکت الزامی است…

چه کسی تا بحال در میدان زندگی ات مدد و همراه بوده است و پا بپایت لحظه ها را پشت سر گذاشته و چه کسی دلسوز ثانیه های توست…

بشناس لحظه ها را تا در این انتها ، آغاز راهِ حقیقت باشی و راز دل را با خود آغاز کنی و گفتگویی با کودکِ درون تجربه کنی…

 

لحظه ها ماندگار نیستند تو نیز ،  از حقیقتِ خویش دست برندار…

این فضیلتی عظیم است و شرط عاقلی و جاودانگی

و مسدود کننده ی تمام موانع و محاسبات احتمالیِ فرداهاست…

دشوار است نمک خورده ای بشکند نمکدان را

و حاصل این  اعتماد ، چیزی جز بغض و درد نخواهد بود…

چه من نمک شکن باشم چه تو ، حال ما یکیست…

چه بهتراست که سکوت کنیم و دیگران را به دردسر نیندازیم و در این انتخاب درست دست از سر خود و دیگران برداریم…

ضرورت است که لزومی نامحسوس اجرا کنیم تا دغدغه ها از دسترس ما خارج شوند و امنیت برقرار باشد…

با خود آغاز میکنم دریچه ای دیگر از شناخت را که در آن موج می‌زند آنچه مرا  آرام می‌کند…

نویسنده : نجمه صالحی