سخن روز _ یادی از حافظ شیرازی استوره اهل قلم _ نجمه صالحی

همه خفتند به غیر از من و پروانه و شمع

قصّه ما دو سه دیوانه دراز است هنوز

شاعر بنام و هستی بخش حافظ شیرازی  که نام حقیقی اش خواجه شمس الدین محمد بن بهاء الدین محمد شیرازی است ، متولد ۷۲۷  هجری قمری ، ملیت ایرانی ، لقب او لسان الغیب و  آرامگاه او در حافظیه شیراز است…

او حدود چهل سال در حضور استادان و عارفان نامی کسب علم نمود و بیشتر اشعارش غزل و معروف به غزلیات است.
الهام گرفته ای از دانش آسمان که در معنای واژه ها سکنی گزیده و در آنجا زندگی کرده است. روح پر فتوحش،  یادگار ایام کهن است و به  حال و احوال آدمی  رنگ هستی می‌بخشد.
حافظ از کودکی به مکتب رفت و همنشینی با عرفا ، او را اهل دل کرد. دیوان حافظ شامل پانصد غزل است
که تمرکزش روی مقام حقیقت معشوق بود . شایستگی را در علوم و ادب فارسی زبان پیاده کرد و راه حقیقت را پیموده است. او که نو آور چیره دست اهل قلم است
پله های شعر و غزلش در آسمان شب پدیدار است…
شعله های عشق منور است آنجا که شاعران در بیت هایشان نظاره گر عرش کبریا شده اند  و پروانه ها شهد گل می‌نوشند.  پرندگان پرواز می‌کنند و آسمانِ خدا به هفت طبق پر کشیده است  ….

گویی حاله ای از هنر در سرای عاشقی مُحیا ست
چه  نوری در این طیف اشعار و پرواز به حضور  عاشقان رسید …
همچو  پروانه به دور شمع خاطرات ایام می‌چرخند
حریقِ گناه خجول است از این شعله ی نمناک
چه شاعرانه به رقصِ پروانه اشک می‌ریزد این شمعِ خیره به نور…
چه سکوتی در این هیاهو به ارمغان دارد
چه با صلابتِ دل به راز مشغول است
عجب کشیده به صف عاشقانِ حقیقت را
شناخت نور و نگاهِ سرای ناجی را
شفایِ رسمِ جفا و هُدایِ رسم صفاست
که حافظ ار بسراید ندایِ حق به سراست
دلیل عشقِ تو حافظ چه بوده تا اکنون
که اینچنین غزل و شعر گفته ای  به جنون

حافظ :
در دلم بود که بی دوست نباشم هرگز
چه توان کرد که سعی من و دل باطل بود

نویسنده : نجمه صالحی