نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
“تنها محمد” (ته‌نیا محمد) شاعر و نویسنده‌ی کورد، زاده‌ی یک آگوست ۱۹۸۹ میلادی در شهر رانیه، استان سلیمانیه‌ی اقلیم کوردستان است.
وی در آن‌جا رشد و نمو یافت و اکنون سالیان درازی‌ست ساکن شهر کاردیف پایتخت کشور ولز است.
▪کتاب‌شناسی: – سەدای دڵێکی بێناز (صدای دل بی‌ناز) – ۲۰۰۶ – شوشە شکا (شیشه‌ی شکسته) – ۲۰۰۹ – دێڕی نامەکان (میان نامه‌ها) – ۲۰۱۸
▪نمونه‌ی شعر: (۱) زۆر خۆشم ویستی و زوور له ده‌ستم دایت ئێستا ئامۆژگاری ئه‌و دۆکتوره‌م دێته‌وه یاد که وتی: خواردنی ده‌رمانی زۆر، نه‌خۆش چاره‌سه‌ر ناکات نه‌خۆش ده‌کوژێت! ◇ بسیار دوستم داشتی و زود هم فراموشم کردی! یاد نصیحت دکتری افتادم، که می‌گفت: داروی زیاد، بیمار را درمان نمی‌کند؛ بلکه او را از پای در می‌آورد!
(۲) ئه‌گر نه‌مرم له پیری دا، بۆت ده‌سه‌لمێنم، که هیچ دارێک ناتوانێت وه‌ک من بۆت ببێت به گۆچان! ◇ اگر نمردم وقتی پیری شدی، به تو اثبات خواهم کرد که شاخه‌ی هیچ درختی همچون من برایت عصا نمی‌شود!
(۳) مرۆڤ له کاتی مستیدا نازانێت درۆ بکات من ئیستا که به بینینی تۆ مه‌ستم، خۆشم ده‌وێی. ◇ انسان در زمان مستی نمی‌تواند دروغ بگوید من الان که با دیدنت سرمستم، دوستت دارم.
(۴) که‌س ناتوانێت له دڵی مندا به شوێن پێکانی تۆشدا ڕێ بکات، تۆ له هه‌موو ئه‌و شتانه‌ی له دونیادا یه‌ک دانه‌ن تاقانه‌تری. ◇ هیچکس نمی‌تواند در دل من به دنبال قدم‌های تو بیایید، تو در میان همه‌کس در این دنیا برای من تنها کسی.
(۵) کێشه‌‌ی من ئه‌وه‌یه ئه‌وه‌نده زۆر خۆشم ده‌وێی، ئه‌گر بڵێی: له بیرم بکه! ناتوانم دڵت بشکێنم! ◇ درد من این است آنقدر دوستت دارم، که اگر بگویی: فراموشم کن! نمی‌توانم دلت را بشکنم!
(۶) ئێستا ده‌زانم به‌ڕۆیشتنت زه‌ره‌رم نه‌کرد، – ته‌نیا زه‌ره‌رێکم له ده‌ستدا!. ◇ الان فهمیدم که با رفتنت ضرر نکردم، فقط ضرری از دستم رفت!
(۷) وێنەیەکی خۆتم بەپێکەنینەوە بۆبنێره، دەمەوێت تاڵی ئەو ژێانەم، بە شەکری شیرینی تۆ بکەم بە نەبات! ◇ عکسی از خودت کە لبخند می‌زنی، برایم بفرست، تا تلخی این روزگارم را با شیرینی شکر دیدار تبدیل بشود به نبات.
(۸) ئازیزم دەزانی بۆ باران دەبارێت؟ ئەوە هەر جارێک کە ماچت دەکەم ئاسمان دەمی ئاو دەکات! ◇ عزیزم می‌دانی چرا باران می‌آید؟ بخاطر اینکه هر وقت که می‌بوسمت آسمان دهانش آب می‌افتد!
(۹) ئەو ڕۆژانەی هی من بوویت، تەنانەت پیازیش نەیدەتوانی بمگرێنێ! ◇ روزهایی که تو مال من بودی، حتی پیاز هم نتوانست بە گریەام بیاندازد!.
(۱۰) ئەوە ڕۆیشتن نەبوو کوشتن بوو هەلا هەلا کردنی دڵ بوو. ◇ رفتن تو رفتن نبود مرگ بود داد و بیداد کردن دل بود.
(۱۱) بیرت دەکەم و غەدری لێره نەبوونت له هاوارێکدا بە هەموو دنیا دەڵێم. ◇ دلتنگتم و درد اینجا نبودنت را با فریادی از ته دل به همه‌ی دنیا خواهم فهماند.
(۱۲) ڕۆژان و شەوانێکی زۆر، له خودا دەپاڕامەوە به بێ تۆیی تاقیم نه کاتەوە! ئاخر من لەو هەموو مردنەی ئێستام تۆ قیبووم! ◇ روزها و شب‌های بسیاری‌ست، از خدا می‌خواهم با بی تو بودن امتحانم نکند! من الان هم از آن مرگ همیشگی می‌ترسم!
(۱۳) دواجار کەسێک هەیە که دەڕوات بەشی هەموو ڕۆژێک مردنت بۆ جێدەهێڵێت و ناشتکوژێت، له نێوان مردن و ژیاندا فەلاقەت دەکات. ◇ دوباره کسی می‌آید که برود سهمی برای تمام روزهای مردنت را جا می‌گذارد و نمی‌کشدت، اما میان مرگ و زندگی شکنجه‌ات می‌کند.
(۱۴) نەنکم دەیگوت دووریت لەخەڵکی ئیستا، نزیک بوونەوەتە لە خودا! ڕاستی دەکرد! خەڵکی ئەم عەسرە دەربارەی هەموو شتێکی ناو ژیانت دەپرسن، جگه له حاڵت. ◇ مادربزرگم می‌گفت: دوری از مردم در این زمانه، سبب نزدیکی به خداست! درست می‌گفت! مردم این زمانه درباره‌ی همه چیز زندگی‌ات سوال می‌کنند، جز حال و روزت.
(۱۵) فریشته‌ی گیان کێشان، وەختی مردن به کەس ناڵێت، ئەگرنا پێم دەوتی: کاتی له بیرکردنی تۆ له ژیان و گیان و ماڵ و حاڵی مندا سەعات چەندە؟! ◇ عزرائیل، موعد مرگ کسی را نمی‌گوید، وگرنه به من می‌گفت: زمان فراموش کردن تو در زندگی و جان و مال و حال من مرگم ساعت چند است؟!
گردآوری و نگارش: #زانا_کوردستانی دبیر سرویس شعر اقوام (کوردی)
این مطلب بدون برچسب می باشد.