استاد “عبدالکریم تمنا هروی”، شاعر معاصر افغانستانی درگذشت
درگذشت استاد “عبدالکریم تمنا هروی”، شاعر معاصر افغانستانی.
به گزارش رسانه ایرانیان اروپا، ایشان زاده‌ی سال ۱۳۱۹ خورشیدی در روستای سروستان واقع در جنوب شرق شهر هرات بود.
در کودکی پدر و مادرش را از دست داده بود و در نوجوانی به کارهایی نظیر میرزایی (حسابداری) مشغول بود.
او خواندن دیوان حافظ را در سال‌های کودکی، نزد بانویی بنام “قریش” (مادر ابوبکر و غلام‌حیدر یقین) آموخته بود و شاعر پر تلاش و مدیری خوب بود.
وی ۱۴ سال مسؤولیت کتابخانه‌ی عمومی هرات را برعهده داشت و همچنین در مجلس لویه‌جرگه تشکیل قانون اساسی در زمان داودخان به‌عنوان وکیل از ولسوالی گلران هرات حضور داشت.
در اواخر حکومت داودخان مدتی را بنا به خواهش والی وقت هرات به عنوان ولسوال ولسوالی زنده‌جان (فوشنج) ایفای وظیفه نمود.
وی از سال ۱۳۴۰ اقدام به انتشار شعرهایش در نشریات افغانستان، ایران، اروپا و آمریکا نمود و سبك شعرهای وی بيشتر خراسانی است.
و سر انجام در ۲۰ مرداد ۱۴۰۲ چشم از جهان گشود.
▪ شعری از ایشان:
[همت]
“ما اعتناء به عالم و آدم نمی‌کنیم”
سر پیش پای ناکس و کس خم نمی‌کنیم
ما را متاع صبر و مناعت فراهم است
اسباب حرص و آز، فراهم نمی‌کنیم
در تیره‌چاه خشم، چو بیژن فتاده‌ایم
یاری، طلب ز همت رستم نمی‌کنیم
دست طمع به دست مسیحا نمی‌دهیم
دل را رفو به رشته‌ی مریم نمی‌کنیم
لب تشنــه‌گان وادی حرمان و حسرتیم
آبی، طلب ز چشمه‌ی زمزم نمی‌کنیم
ما را جنون و داغ دل و موج غم، بس است
چون لاله، التفات به شبنم نمی‌کنیم
هرگز شگفته خاطر و خرم دلی مباد
گر خاطری شگفته و خرم نمی‌کنیم
عنقای پر صلابت معراج همتیم
خود را رهین همت حاتم نمی‌کنیم
جز غم که هست محرم جان، در حریم دل
کس را در این حرم‌کده، محرم نمی‌کنیم
فرمان پذیر خالق شیطان و گندمیم
هر چند سجده بر گل آدم نمی‌کنیم
گیرم که نیست معنی رنگین به شعر ما
الفاظ یاوه درج در آن هم نمی‌کنیم
✍ زانا کوردستانی
ارسال دیدگاه