نگاهی به تاریخ انسان و دین و جهان ،قسمت پنجم-ی صفایی

حدیث از مطرب و می گو و راز دهر کمتر جو
که کس نگشود و نگشاید به حکمت این معما را
“حافظ”
این حال حکایت سرگذشت انسان است و راز هایش و گره باز کردن از هزاران هزار سال
روند تکامل آدم که پیگری کنیم و شیوه های گوناگون زیست او را باز شناسیم که نخست جنگل زی بوده، سپس غاز نشین و پس از آن شبانی می زیسته تا به زیست کشاورزی رسیده. آنگاه کشف فلز زندگانی او را دگرگون میکند، ده نشین و سپس شهر نشین کم کم تمدن ها پدیدار شده و همچنان خدایان فراوان.
داستان تکامل انسان به یک داستان پلیسی می ماند که پر است از نشانه هایی که هیچ کدامشان قطعی و اطمینان بخش نیستند. اما هریک سال که میگذرد نشانه های تازه میآورد که از دو دلی ها می کاهد. داستانی است گیرا و هیجان بخش که در آن کارآگاهان دانشمندانند که بر زمینه های گونه گون کار میکنند و سرنخ ها با چهره های گونا گون بدست میاید.
میخواستم به اسطوره و خدایان بپردازم که نشد و باز هر چه جلوتر میرویم سرنخ های تازه ای کشف میشود.
بیش از دو میلیون سال است که انسان در روی زمین زیست میکند که در سنجش با
تاریخچه ی پیدایش زمین بیش از یک چشم بر هم زدن نیست که آن را به ۴۷۰۰ میلیون سال بر آورد میکنند.
همینقدر اشاره کنم از آن زمان که آدم از
بودنش بر روی زمین نشانه های نوشته به جا نهاده بیش از ۵هزار سال نمیگذرد و در واقع شناخت ما در باره انسانها از استخوانها و دندانهای فسیل شده، افزار های سنگی، سفالینه ها، نقاشی بر روی غارها و غیره است که اینها همه نشانه هایی و ردپاهایی است که آگاهی و شناخت در برآوردن میوه ی تلاش و پژوهش باستان شناسان و بسیاری دانشمندان و کارشناسان دیگر است. دستاوردهای آنها به پیشرفت و تکامل رده بندی زیست شناسی بنی آدم انجامید که آن را «هومو ساپین»Homo Sapiens نام نهادند و امروزه در سراسر کره زمین پخش شده اند. بهرحال اینکه میلیونها سال طول کشید تا به انسان امروزی برسیم نشان از وجود یک تصادف تکاملی طبیعت است.
در سال ۱۹۳۰در ایالت «کنت»Kent
انگلستان تکه پاره ای از یک جمجمه انسان پیش تاریخی کشف شد و جمجمه ای همانندآن، در سال ۱۹۳۳، در آلمان!
از این دو نشان پی بردند به اینکه دویست
و پنجاه هزار سال پیش آدم هایی در اروپا
می زیسته اند که با انسان امروزی بسا بیشتر همگون بوده اند. این آدم را پژوهشگران و دانشمندان «دانا انسان»های آغازین شناسایی و نام گذاری کردند زیرا از «ایستا آدم ها» پیشرفته تر و کاملتر بودند. پس ازاینها «دانا دانا نسان»(هموساپین ) راکشف کردندکه در زنجیره ی تکامل پس از آنها ما آدم های کنونی جا می گیریم. اما در دوسلدورف (المان) دردره ای بنام (ناندر) باز مانده های فسیل شده ی تیره ی دیگری از آدم در یک غارکشف شد که دانشمندان او را در نیمه راه « دانا دانا انسان» و آدم کنونی جا دادند که دور و بر هفتاد هزارسال پیش می زیسته است و او را «نآندرتال» نام گذاری کردند، نامی که از نام دره ی (نآندر)گرفته شده است .
پس از آن در جایگاه های بسیار در اروپا و در آسیا ی غربی استخوانهای فسیل شده ی نآندرتال ها فراوان پیدا شد.

ی،صفایی