نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
آقای “هیمن قربانی” (به کُردی: هێمن قوربانی) شاعر کُرد، زاده‌ی سال ۱۹۸۳ میلادی در سلیمانیه‌ی اقلیم کردستان است. از او مجموعه شعر “زەلکاوی ژنە پیسەکان” (باتلاق زنان آلوده) چاپ و منتشر شده است.
(۱) کە جەنگ تەواوبوو… کۆڵانەکان دەشۆین نیشتیمان بیسمیل دەکەینەوە لە دوژمنەکانی ناوەوەمان. ◇ چونکه جنگ تمام شود کوچه‌ها را می‌شوییم و سرزمینمان را از نجاست وجود دشمنانمان پاک خواهیم کرد.
(۲) جەنگێکی بێزارکەربوو زۆربەمان بەنیوەیی لێی دەرچووین، جگە لە شەهیدەکان. ◇ جنگی لعنتی در گرفت بسیاری از آن فرار کردند جز شهیدان…
(۳) جەنگەکان… پڕن لەو تۆپانەی، کە قاچی مندالەکان دەبڕنەوە… ◇ جنگ‌ها پر است از توپ‌هایی، که پای کودکان را قطع می‌کنند.
(۴) کچە بچوکەکە، لە “حەلەب” هەموو مردنێکی بینی و لە ترساندا… بوکە شوشەکەی لە سینەیدا شاردەوە. ◇ دخترک حلبی، تمام مرگ و میرها را به چشم خود دیده است از این روست که عروسکش را در آغوشش پنهان می‌کند.
(۵) دوکاندارەکانی “کۆبانێ” کۆلارەکان هەڵدەدەنە ئاسمان گلەیی منداڵەکان دەبەن بۆ خودا. ◇ مغازه‌دارهای کوبانی هواپیماهای کاغذی را به پرواز در می‌آورند تا گلایه‌ی کودکان را به نزد خدا ببرند.
(۶) دەرگاکان داخراون… پەنجەرەکان سوربوون! زرێپۆشەکان هەموو خەونەکانیان برد. ◇ دروازه‌ها بسته شد پنجره‌ها از خون سرخ شد زره‌پوش‌ها همه‌ی رویاها را با خود بردند.
(۷) باران ئاسودەم دەکا، (بەڵام لەناو ئەم وێنانەدا نا) … دڵم لەباران دەشکێ، جگە لەشۆردنەوەی پیساییەکانی زەمین! بێئومێدی لەناو پیاسەی هەژارەکاندا دەڕوێنێ. … باران… خەمی ئاسمانە بۆ مرۆڤەکان! لە جێیەکیشدا… بێتاقەتییەکە بۆ منداڵی سەر فولکەکە. … لەنێو باخچەکەدا… تینویەتی درەختەکاندەشکێ چیمەنەکە عەترڕێژدەبێ! بارانێک دەستی بەکوشتنی گوڵێک سوردەبێ. … زەمین وشک هەڵدێ و باران زیندووی دەکاتەوە! منداڵەکان ئاوارەدەبن و ڕێگاکان پڕدەبن لە دژواری. … لەناو زۆر وشەدا… باران دەبێتە مۆتەکەی مرۆڤ! بۆ نمونە: تۆپ باران. ◇ باران به آسودگی می‌کشاند مرا، ولی نه میان این همه دیدنی جهان! … وقتی باران می‌بارد، دلم می‌گیرد فارغ از پاک کردن آلودگی‌های زمین، بی‌نوایان را هم از قدم زدن، محروم می‌کند. … باران، غم‌ست که نازل می‌شود از آسمان بر سر و روی مردم! و گاهی، سرگرمی‌ست برای کودکان سر چهارراه‌ها. … در میان باغ و باغچه تشنگی درختان را رفع می‌کند و دشت و دمن را خوشبو و گاهی هم دستش به خون گلی سرخ، آلوده می‌شود! … زمین بایر، سبز می‌شود و باران آن‌را زنده می‌کند و گاهی کودکان را سرگردان وقتی کوچه و خیابان پر از گل و لای می‌شود. … گاهی هم میان این همه جمله و کلمه، باران، کابوس بشریت می‌شود، مثلن: بمب باران!
(۸) ئێستا لەنێو بوراقی تەمەنمدا… چەند ڕۆژێکم بەبێ تۆ بەسەردەبەم! لە سەختی چرکەکان تێدەگەم، وەلێ باخچەی دڵە وێرانەکەی تۆ… ڕێگەم پێنادا بیر لە شکان بکەمەوە. ◇ اکنون در چشم‌انداز زندگانی‌ام، چندی‌ست که بی‌تو عمر را می‌گذرانم! لحظه‌هایم می‌گذرند، اما به سختی و من خوب می‌دانم، باغچه‌ی خزان زده‌ی دلت، حتی نخواهد گذاشت در خیال هم به وصال تو برسم.
(۹) دەست دەخەمە نێو هەناسەکانی شپرزەییم و بەر چەندین وێنەی نائومێدی دەکەوم! نائومێدی دەنگی نییە، گەر دەنگی هەبوایە ئێستا دەمێکبوو کاس ببووم! ◇ نفسم بند آمده و رو به عکس‌های پر از ناامیدی‌ام می‌کنم! باور کن، یأس صدایی ندارد، اگر که داشت، تا حالا با سر و صدایش مرا کر کرده بود.
(۱۰) (شیعرێکم… زۆر لە تۆ دەچێ! وەک《سۆزانی》 ئەم دەست و، ئەو دەست دەکات؛ چاوی گتردوونێک بنیادەمی تێر کرد. هەر ئەو شیعرەم: ژنێکە بە دوو هەنارەوە!) ◇ یکی از شعرهایم خیلی شبیه توست! گویی که داغ و آتشین باشد، از این دست به آن دستش می‌کنم، و با یک نگاه قلبم را ربود، آری آن شعر من، زنی‌ست با دو انار!
(۱۱) ڕاپەڕین؛ سۆزانییەکی دووگیانبوو، دووانەیەکی دز و جەردەی پێبەخشین! ◇ انقلاب، در آتش سوختن زنی حامله بود، که دوقلویی، دزد و راهزن به دنیا آورد!
(۱۲) شەو، جانتای شانی ژنێکە! مانگ، وەکو ئاوێنەیەکە تێیدا و ئەستێرە وەک دەنکە مووروی ملوانکەیەکی پچڕاو. ◇ شب، کوله‌ی پشت زنی‌ست! که ماه را چون آیینه‌ای درونش جا داده و ستارگان را چون دانه‌های گردنبند به دور آن پیچانده است.
(۱۳) شەو، دڵی ژنێکی ڕۆژهەڵاتی ناوەڕاستە! زیندانییەکی ئەبەدییە، لە ناو سروشتدا. ◇ شب، قلب زنی روژهلاتی‌ست! در حبس ابد، میان طبیعت.
(۱۴) شەو… کراسەکەی بەری دایکمە، لەو ڕۆژەوەی، کە خوشکەکەم کوژراوە. ◇ شب، پیراهن تن مادرم است، از آن روزی که، خواهرم به شهادت رسید…
(۱۵) شەو… تیانوسی ڕۆژگارەکانی منە، پڕە لە بیرەوەری ئەو خەونە سپیانەی لێم بەجێمان. ◇ شب، دفتر خاطرات من‌ست، پر از یادگاری‌های رویاهای صبحگاهی که از من باقی مانده است.
(۱۶) شەو… شیعرێکی درێژی نەبڕاوەیە و پڕە لە بریندارییەکانی خۆم. ◇ شب، قصیده‌ای‌ست بی‌پایان، مملو از زخم‌های من.
(۱۷) شەو… ڕویەکی تری گەردوونە، ئەو کاتەی بێ تاقەت دەبێت. ◇ شب، روی دیگر زمانه‌ست، آن زمان که بی‌حوصله می‌شوی.
(۱۸) شەو… درەختێکە و ئەستێرە دەگرێ. ◇ شب، درختی‌ست که مثمر به ستاره شده است.
گردآوری و نگارش و ترجمه‌ی اشعار: #زانا_کوردستانی
این مطلب بدون برچسب می باشد.