“کنوانسیون حقوق کودکان _ دکتر فرزانه رحمتی مدرس دانشگاه و روابط بین الملل”

 کنوانسیون حقوق کودک:

کشورهای عضو کلیدی اقدامات مقتضی را به عمل خواهند آورد تا بهبود جسمانی و روانی وادغام مجدد اجتماعی کودکی که قربانی هر گونه بی توجهی- بهره کشی- آزار- شکنجه یا سایر اشکال رفتار یا تنبیه بیرحمانه، غیرانسانی و یا مخاصمات مسلحانه واقع شده است تسریع گردد. بهبود و ادغام مجدد مذکور باید در محیطی صورت پذیرد که تندرستی، عزت نفس و منزلت کودک را تقویت می کند. (پور قهرمانی،۱۳۸۸ )

کنوانسیون های ژنو
کنوانسیون های ژنو، مقررات حقوق بشر دوستانه در مورد جنگ های بین المللی را بیان می کنند. در مورد مخاصمات مسلحانه که وصف بین المللی ندارند و در یکی از کشورهای عضو کنوانسیون رخ می دهند، کشور عضو موظف است؛

افرادی که سهم فعالی در عملیات جنگی ندارند؛ از جمله اعضای نیروهای مسلح که سلاح خود را تحویل داده اند و کسانی که قدرت جنگیدن ندارند مانند بیماران، مجروحین و زندانیان، باید با آنها به طور انسانی و بدون هیچ تبعیضی بر مبنای نژاد، رنگ، مذهب یا عقیده، جنس، تولد یا ثروت رفتار مشابه شود.

مجرومین و بیماران باید جمع آوری شود و  از آنها مراقبت به عمل بیاید. (مهرپور،۱۳۹۶:۲۵۸)
دو پروتکل الحاقی به کنوانسیون های ژنو

پروتکل های الحاقی ۱۹۷۷ به کنوانسیون های چهارگانه ژنو نیز توجه خاص به وضعیت کودکان دارند.

ماده ۷۷ پروتکل اول طی چندین بند حمایت از کودکان را مطرح می سازد، بند یک می گوید: کودکان باید مورد احترام خاصی قرار گیرند و در برابر هر شکل از حمله غیرمحترمانه حمایت شوند. طرفهای مخاصمه مراقبت و کمکی را که کودکان خواه به علت سن و یا به هر علت دیگری به آن نیاز دارند برای آنها فراهم می نمایند. بند دو به شرکت کودکان در مخاصمات مسلحانه اختصاص دارد که یکی از بحث برانگیزترین موارد مربوط به موضوع کودکان و درگیری های مسلحانه یعنی سن شرکت در درگیریهاست. این بند اظهار می دارد: طرف های مخاصمه هرگونه اقدام ممکن را به عمل خواهند آورد تا کودکانی که به سن پانزده سالگی نرسیده اند به طور مستقیم در مخاصمات شرکت ننمایند و به ویژه از فراخواندن آنها به نیروهای مسلح اجتناب خواهند کرد. طرف های مخاصمه در فراخواندن افرادی که سن شان از ۱۵ سال بیشتر است، اما هنوز به ۱۸ سالگی نرسیده اند، کوشش خواهد کرد که برای کسانی که سن بیشتری دارند الویت قایل شوند. این ماده بعداً مورد توجه کنوانسیون حقوق کودک و پروتکل الحاقی سال ۲۰۰۰ قرار گرفت. بندهای ۳، ۴ و ۵ این ماده نیز اختصاص به حمایت از کودکان اسیر، کودکان بازداشتی و عدم اجرای مجازات اعدام برای مرتکبان جرم دارای کمتر از ۱۸ سال سن دارد. (میر محمدی، ۸۰-۵۵: ۱۳۸۶)

پروتکل الحاقی ۲۰۰۰
با تصویب پروتکل ۲۰۰۰ در مورد ممنوعیت استفاده از کودکان در مناقشات مسلحانه، پیشرفت هایی در این رابطه نسبت به حقوق کودکان صورت گرفت و خاطر نشان نمود که حقوق کودکان در ماده ۳۸ کنوانسیون به نحو قاطع تری دولت ها را ملزم می نماید که از استخدام افراد کمتر از ۱۵ سال در نیروهای مسلح خودداری کنند. در این پروتکل سه اصل سن افراد مبارزه کننده، عدم شرکت اجباری یا داوطلبانه و سن کودکان در گروهها شبه نظامی محور کلی این سند مطرح گردید.

الف) افزایش سن کودکان از ۱۵ سال به ۱۸ سال است؛ حداقل سن سربازگیری داوطلبانه اجباری به نیروهای مسلح ۱۸ سال است.

ب) وجود رضایت نامه از والدین برای استخدام داوطلبانه سربازان در ارتش های ملی الزامیست و دولت ها نباید کودکان را به اجبار به نیروهای مسلح خود احضار نمایند. مواد ۲ و ۳ پروتکل اختیار ی۲۰۰۰ در مورد شرکت کودکان در مخاصمات مسلحانه به مساله اجباری یا داوطلبانه بودن شرکت کودکان در نیروهای مسلح اختصاص داده شده  است.

https://instagram.com/iranian_europe_news?igshid=ZDdkNTZiNTM=