نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
بی دوست داشتنت چگونه سجده کتم خدایی که تو را آفریده…!؟
#ثریاقنبری_ساده
…یلدا موهای من است که به هیچ قیمتی کوتاه نخواهدآمد از شانه هایت…
…و چقدر دوستتدارم زیر گلهای پیراهنم، در سکوت دستهایت به خواب رفته اند…
شالی ها را گندم بکار؛ کفترجلد چشمهایت شدم…
اگر بگویم این که میکِشم بی تو نفس نیست…! بهتان نیست…
پنجره؛ با رخ تو مست شده بود… عابران، گلهای شمعدانی را می دیدند…
برخوان ماه
چونین مزن مژگان به هم بیمار چشمان توام چندین میفکن تیر غم من پای پیمان توام
باز آ به دردم باز بین تا با تو گویم شرح این ای مهر تو حبل المتین در بند و زندان توام
جور و جفا کم بیش کن بر کاو به پایت اوفتد من ماهی ی دریا نی ام مرغ غزلخوان توام
بر موج بی مهری مران دل را به حزن بیکران کاو شایدت در این جهان آن کاو منم کان توام
گر دست میدادم دمی تا با تو بنشینم همی بختی به وقتی بودمی لختی که بر خوان توام
رفتی و رفتم زآرزو رفتم ز خود بی گفتگو بر خوان مرا ماه نکو نص پریشان توام
ای در وجودم جان شده در هستی ام پنهان شده خورشیدی و تابان شده بر من که تاوان توام
از وصف تو بیرون منم در کوی تو بیچون منم با شعر تو موزون منم موزون اوزان توام
باز آ که منظر از ازل بودش تو مقصود غزل هم راه بودی هم امل بر من که ویران توا
دی ۲۵۷۸ (۱۳۹۸) ژانویه ۲۰۱۹ آلمان
#پورمزد کافی (منظر)
تهیه و تنظیم: پروا پاچیده
دبیر شعر فارسی رسانه
این مطلب بدون برچسب می باشد.