سخن اول،عروسی اینها وعروسی ما

روال اکثریت این بر آب این است ،یک مراسم ساده دعای ربانی و عقد در کلیسا،میهمانان ساکت و تمیزو با لباسهای مرتب،که نه لختن ،نه لوند،نه قر و قمیش و شادی های عروسی قاسم آبادی.
بعداز مراسم نخود نخود هر که رود خانه خود،عروس و داماد با جمعی از بستگان و دوستان نزدیک شاید به صرف یک نوشیدی آنهم در حد یک گیلاس، نه بدمستی،نه فخر،نه لاکچری بازی،نه خرج های گزاف عروسی .
یک جفت حلقه ازدواج، دو بوسه عاشقانه،همراه با تبریک حضار و چند عکس یادگاری در اتومبیل عروس و داماد و آدمهایی با لباس های شیک و حسابی ، که با تبریک پیوند مبارک زوجین برای آنها آرزوی خوشبختی میکنند.
این هست یک عروسی ساده ازیک قشر بالای جامعه  وحتی از قشر گاها مرفه و کسانی که دستشان به دهنشان میرسد ،البته استثنا هم هست و صرف شرح کلی وضعیت جامعه است و اینکه نه آنچنان بزن و بکوب اغراق آمیز ،نه مزاحمت با بوقهای خیابانی ،نه بدمستی و هلهله بیش از حد تا پاسی از صبح عروسی.
و اینگونه که نه مهریه است و نه شیربها . فقط با دوحلقه ازدواج ساده به خانه بخت خودشان میروند.
فقط داشن یک شغل هر چند ساده وعشق متقابل پیش زمینه یک زندگی مشترک است و بس.
تبریک به این زوج و اینگونه فرهنگ متعالی هر چند که آمار ازدواج در ایران بخاطر مسایل اقتصادی پایین آمده است اما اگر به همین ساده انگاری توجه شود و گاهی الگو برداری کنیم و از صرف هزینه های اضافه و هنگفت خودداری کنیم تا وسایل ازدواج بیشتری در جامعه باحذف این عادات ناپسند حتی از طرف کسانی که پولدارند و دستشون به دهانشون میرسه به جهت اشاعه فرهنگ ارزان و بی تشریفات رواج یابد،تابو ازدواج شکسته و سختی های تشکیل آن چه بسا کمتر میگردد.
در ضمن حتما لازم نیست که برای جشن عروسی حتما پانصد نفر تا پسر همسایه قبلی دوست خاله به عروسی دعوت شوند وچند نوع غذا و ….واا…عروسی با ده بیست نفر یا کمتر هم راه میوفته ،اصل زندگی و پیوند دو زوجه نه ب صرفا بخور و بخور و شادی یک مشت جمعیت گاهی بی ربط و بی فرهنگ ،اون هم تو این اوضاع کرون و وضعیت بد اقتصادی…
م.قاسمی