نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
ئاری عبدالطیف (ئاری عەبدولەتیف) فرزند “ملا عبدالطیف باموکی” و “زکیه خانم”، شاعر و روزنامەنویس کورد عراقی، زاده‌ی شهر حلبچه اقلیم کوردستان است.
وی از اعضای پارلمان اقلیم کوردستان و رئیس فراکسیون جنبش نیز بوده است. پدرش نیز از نویسندگان و سیاستمداران و پیشمرگان مشهور کوردستان است.
▪کتاب‌شناسی: – کتێبە ڕەشەکە – کتێبە قورسەکە (فارگۆنی بزووتنەوەی ئیسلامیی) – زەردەنامەکانی ئادەم (مجموعە شعر) – وەرزی نۆیەم – ئەلبوومی وەنەوشە – خەریکە هەناسەم لەبیر ئەچێ – فڕین تا یەقین – گۆل و کەواە – کتێبی شانزەهەمینی هەڵوژە (کتاب شانزدهم آلو) – شمشێری عەتر و …
▪نمونه‌ی شعر: (۱) هەمیشە لە سپێدەدا بووی کەچی ئەمشەو پێش ئەوەی بەیانی بێت تۆ هەڵبووی ◇ همیشه صبح بودی اما امشب پیش از صبحدم، تو رفته بودی.
(۲) دووربیت گرنگ نییه مادەم وەک مانگ لە پشتی ژوورەکەمەوە پێدهکەنیت کەواتە نزیکیت ◇ فاصله‌ها مهم نیستند همین‌که مانند ماه پشت پنجره‌ی اتاقم می‌خندی، انگار که کنارم هستی.
(۳) یار لە هەنار ئەچێ یان دڵی نییە یان سەد دڵی هەیە…! ◇ دلبرم همچون انار است یا که دل ندارد یا که صد دل دارد…
(۴) وەک خۆر وابویت تا هەورێ دەوری باڵاتی نەگرت نەمانتوانی تێر سەیرتکەین ◇ خورشید بودی اما ابر تو را پوشاند و من نتوانستم خوب تماشایت کنم.
(۵) جا با هەر نەتبینم من سەیرتەکەم جا با هەر دیار نەبیت من بۆنتەکەم جا با هەر ون بیت بەردەوام من یادەتەکەم جا با من بمرم خۆ تۆ هیت لەو دنیاش بێ سۆراختەکەم. ◇ تو نگذار اما من نگاهت می‌کنم تو خودت را قایم کن، من پیدایت می‌کنم تو خودت را ناپدید کن، من همیشه به یادت می‌مانم پس بگذار من بمیرم، تو که هستی آن دنیا هم به دنبالت خواهم آمد.
(۶) هیچ ڕێگەیەک ناڕواتەوە سەر تۆ ئەمەش دوا هەوالی گەشتی هەوالەکانی ئەمڕۆ ◇ هیچ راهی به تو ختم نمی‌شود! این هم آخرین خبر، اخبار امروز
(۷) تەماشا چەند شوشە عەترت گرتووە تۆ شەڕ بۆ من ئەنێیتەوە هرچی باخە هار بووە ◇ چند شیشه عطر خریدی؟ تو مرا به دردسر می‌اندازی تمام باغ‌ها با من سر جنگ دارند!
(۸) هێنده بیرت ئەکەم گوڵی سەر کراسەکەی دایکم بە تۆ ئەبینم. ◇ هر زمان دلتنگت می‌شوم گل‌های پیراهن مادرم را همچون تو می‌بینم.
(۹) سوێند ئەخۆم بۆت لە باخی شار جەستەت جوانتر میوە ئەگرێ بینینی تۆ بەو جوانییە نەک هەر زمان دڵیش ئەگرێ ◇ سوگند می‌خورم برایت که تنت از تمام باغ‌های شهر بهتر میوه و ثمر می‌دهد تماشای تو به آن زیبایی هم هر زمان دلم را تنگ می‌کند.
(۱۰) خوایه بۆ وایە تا یەکجار دێ هەزارجار نایە یار دەڵێم ◇ خدایا چرا چنین است؟ تا یک بار بیاید، هزار مرتبه نمی‌آید! یار را می‌گویم.
نگارش و برگردان اشعار: #زانا_کوردستانی دبیر سرویس شعر اقوام (کوردی)
این مطلب بدون برچسب می باشد.