تاریخ ، انسان ، دین – ی ، صفایی – قسمت اول

تئوری های تازه براین انگارند که جهان در آغاز یک جرم بی اندازه کوچک (انرژی – ماده انباشته و فشرده) بوده که از درون منفجر و متلاشی گردیده و پهناوری و گستردگی کنونی جهان فعلی حاصل آن تلاشی است. اما در سده ی بیستم تئوری های جدیدتری را کیهان شناسان انگلیسی و آمریکایی آوردند که تازه ترین آنها «بیگ بنگ» نام گرفته و عمر جهان را دوازده میلیارد سال میانگارند.

بقول خیام که بدرستی گفت:

در دایره ای کآمدن و رفتن ماست 

آن را نه بدایت نه نهایت پیداست

زمانی بسیار دراز، پیش از آنکه آدمیزاد بر روی زمین هویدا شود، این زمین که دیر زمانی پس از آن زادبوم انسان میشد مراحل بیشماری را پشت سر نهاده بود.

شکل گرفتن زمین به چهار هزار و هفتصد

میلیون سال پیش باز میگردد، آن زمان که توده ای از گازها ی گداخته بر رویه ی سخت یکی از سیاره ها نشست و سرد شد و آن سیاره همین زمینی است که ما بر آن زیست میکنیم. بدنبال آن در درازای شصت هزار سال باران های سیل آسا بر زمین فرو ریخت که اقیانوس ها از آن بوجود آمدند. همزمان آتشفشانهای بزرگ، پی در پی کوه ها را بوجود آوردند که شکل آنها را در طول دگرگون شد.

میلیون ها سال گذشت تا نخستین جاندار

در آب دریا به جنب وجوش در آمد.

میلیون ها سال دیگر سپری شد تا جانوران پستاندار نمودار شدند که تکامل آنها به پیدایش انسان انجامید. باورهای گوناگون در باره پیدایش عالم و آدم که از اسطوره ها سرچشمه میگیرد بخش بزرگی از میراث فرهنگی بشریت اند.

اما با این حال امروز عموماً بر این گمانند که منظومه شمسی این گونه پدید آمده که توده ای از گازها و غبارهای پراکنده در فضا زیر تاثیر نیروهای جاذبه رفته رفته و به آرامی بر یکدیگر انباشه و فشرده شدند.از گرمایی که از این انباشتگی و فشردگی گازها و غبارها بر خاست خورشید کم نوری زاده شد که رفته رفته دایره ای از گاز و بخار پیرامون خود پراکند. این گازها و بخارها کم کم سرد شدند، فشرده شدند تا اینکه سیارات از آنها بوجود آمدند. همزمان خورشید رفته رفته

کوچک‌تر شد و دورتر رفت و گداخته تر شد.

نزدیک به خورشید توده های گاز و بخار که سنگین تر بودند بر هم فشرده شده و سیارات درونی منظومه ی شمسی را ساختند که زمین یکی از آنهاست. دورتر از خورشید اتم های سبک تر در هم فشرده شده و سیارات برونی را ساختند.گمان می رود که توده ی گازی که زمین از آن ساخته شد

چهار هزار سانتی گراد گرما داشت، کمابیش به اندازی گرمای خورشید!

۴۷۰۰ میلیون سال پیش زمین سرد شد، گازها به مایع تبدیل شدند و آنگاه در گرمای ۱۵۰۰ درجه ذرات سفید و سخت بر رویه ی زمین نمایان شدند که بر توده ی گداخته ی زمین شناور بودند. گرما که کاهش یافت و به ۷۰۰ درجه رسید رویه ی سخت زمین ده کیلو متر ضخیم شده بود و از آن پس آهنگ سرد شدن زمین کُند شد.

ادامه دارد…

ی ، صفایی