نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
آقای “بروسک صلاح” (بروسك سەڵاح) شاعر کورد عراقی زاده‌ی ۱۸ دسامبر ۱۹۹۳ میلادی، در شهر رومادی (الانبار) است.
خانواده‌ی او اصالتا کرکوکی بودند که در عملیات ترحیل در زمان بعث، جهت تعریب کرکوک از آن دیار کوچانده و در الانبار اسکان داده شده بودند.
بروسک فقط تا نهم ابتدایی تحصیل کرده و اکنون همراه مادر و برادرش در شهر سلیمانیه زندگی می‌کند.
اسم اصلی او “محمد صلاح” بود که مدت‌هاست نامش را به “بروسک” تغییر داده است. بروسک به معنی رعد یا درخشش است.
وی رتبه‌ی سوم، دومین “فستیوال ادبی و هنری تانجه‌رو” در سال ۲۰۱۸ را در کارنامه ادبی خود دارد.
▪نمونە‌ی اشعار: (۱) پێم خۆشه بفڕم وەکو کوڵارە لە ئاسمان سەمابکەم! پەتی ڕوحم، به دەستتەوە گرێداوە. ◇ بسیار مشتاقم به پرواز درآیم و بسان بادبادکی در آسمان برقصم! من روحم را به انگشتان تو گره زده‌ام.
(۲) دڵ تەنگم وەک ئەو بوکە شوشەیەی، ئەیەوێ بگری بەڵام پێکەنینیان بەدەمیا دووریوه. ◇ دلم گرفتە، همچون عروسکی شیشە‌ای! که می‌خواهد گریه کند اما لبخندی بر لب دارد.
(۳) لە نێو جەنجاڵی ئەم خەڵکە گوزەر دەکەم، ناوی تۆ ببیستم بۆ چەند خولەکێک ئەوەستم وەک ڕێزێک. ◇ میان ازدحام و شلوغی مردمان، قدم می‌زنم، اسمت را که می‌شنوم، با احترام، دقایقی توقف می‌کنم.
(۴) من دەتوانم وشەی هەموو فەرهەنگەکان بدزم و بیشارمەوە لە ناو قوڵپی خوێنی گیانم. بەڵام هەرگیز ناتوانم ئا لەم خاکە بەولاوە هیچ خاکێکی‌تر بکەمە ژیانم. ◇ خوب می‌توانم همه‌ی کلمات لغتنامە‌ها را بدزدم و پنهان کنم اما هرگز نمی‌توانم، جز این سرزمینی که در آن هستم سرزمین دیگری را موطن خود کنم.
(۵) سەرێکی ئاڵۆز بە جەستەمەوە وڕێنەیەتی دەبێ شەرم لە خۆرهەڵاتن نەکەم ئەم داستانە جێهێڵدراوە ئەگێرمەوە دەست و قاچی گەردەلوول بە نێو چەوانی شپرزەیمەوە ئەبەستمەوە چەند ئەستێرەیەک بشکێنم و مانگ فرێ بدەمە خوارەوە بزانم مرۆڤەکان وەک جاران مانگیان خۆشەوێ؟ ◇ خیالاتی پریشان و سردرگم در درونم می‌چرخند دیگر نباید از طلوع آفتاب شرم داشته باشم به این داستان پر ماجرا پایان می‌دهم دست و پای گردباد پراکنده را خواهم بست تعدادی از ستارگان را خرد می‌کنم و ماه را به پایین پرت! می‌خواهم بدانم که مردمان، چون گذشته باز ماه را دوست دارند؟
(۶) ڕوحم وەک پاسارییەک لە دەرەوەی خۆمدا دەفڕێ، لەسەر تەنافی قژی تۆ خۆی ھەڵدەواسێ. ◇ روحم گنجشکی‌ست که دور و برم چرخ می‌زند، اما بر روی طناب گیسوی تو استراحت می‌کند.
(۷) ڕوخساری تۆ دەکەم بە ئاوێنه بۆ بینینی دەرەوەی خۆم. ◇ رخسارت را آیینه می‌کنم برای تماشای خویشتن دروغینم.
(۸) كراسە کۆنەکەی دایکم دەبەخشم بە تۆ تەنھا بۆنی ئەوت لێ نایە. ◇ پیراهن کهنه‌ی مادرم را به تو می‌بخشم ولی افسوس که بوی مادرم را نمی‌دهی.
(۹) تۆ وەک شەرابێک وای لە سنگمدا ھەڵمگرتووی تا دیێت (خۆشتر)م دەوێت. ◇ تو شرابی که در سینه‌ام نگه‌ات داشته‌ام تا برسی، بیشتر می‌خواهمت.
(۱۰) تۆ لەو تەسبیحە چوار سەد دەنکە دەچیت، کە لە مشتمدا دەپسێیت! بڵاو بویتەوە بەناو گیانمدا. ◇ تو شبیه تسبیح چهارصد دانه‌ای، که در دستم پاره شد! اما در وجودم پخش.
نویسنده و مترجم اشعار: #زانا_کوردستانی دبیر سرویس شعر اقوام (کردی)
این مطلب بدون برچسب می باشد.