نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
استاد “رضا جمشیدی” شاعر، نویسنده و پژوهشگر کرمانشاهی، زاده‌ی سال ۱۳۵۲ خورشیدی در سرپل‌ذهاب است.
او کارشناسی حسابداری و کارشناسی مديريت حرفه‌ای گردشگری، فوق لیسانس مطالعات خاورمیانه و اکنون دانشجوی دکترای علوم سیاسی است. جمشیدی در اکثر انجمن‌های شعر کرمانشاه حضور داشته و سال‌هاست به دو زبان فارسی و کُردی شعر می‌سراید، اما اکثرا به زبان کُردی در قالب غزل، مثنوی و دوبیتی می‌سراید و در اشعار فارسی بیشتر در قالب غزل شعر سروده است. او مقام برتر شعر کردی در غرب کشور، مقام نخست شعر منطقه‌ای هورامان در بخش کردی کلهری و چندین مرتبه هم مقام اول جشنواره شعر دفاع مقدس در بخش کُردی را کسب کرده است و در شعر فارسی هم عناوینی را به دست آورده.
▪کتاب‌شناسی: – ايران سرزمين با شكوه – سرپل‌ذهاب در گذر تاريخ – اعتقاد به منجی آخر زمان در آيين يارسان – فرهنگ نام‌های كردی – نام: سيد رضا (رمان) – روزهای سختی که داشتم (مستند داستانی) – بتول (مستند داستانی) – غروب جاويدان – يی داوان هساره (مجموعه شعر كوردی) – دواره چيوزه ديم (مجموعه شعر كوردی) – دنگ چويلد تی (مجموعه شعر كوردی) – مهاجر ماندگار (کتاب تاریخی) – کموترانه (مجموعه شعر كوردی) – پری وچ (مجموعه شعر كوردی) – نازار آسمان کو (مجموعه شعر كوردی) – فراتر از جنگ (رمان) – روله (داستان بلند) – دریایی که غرق، شد (داستان بلند) – تاریخ مصور سرپل‌ذهاب – بافه (مجموعه شعر كوردی) و…
▪نمونه‌ی شعر کوردی (گویش کلهوری): (۱) من وه گیرستنِ بان شان تو عادهت دیرم وه قه‌سه‌م خواردنه‌گه‌ی گیان تو عادهت دیرم پای ئی ئاو چه‌مه وشکه مه‌لاقم وه خدا چیون فه‌قه‌ت وه‌و نمه واران تو عادهت دیرم دی مسه‌لمان نیِمو ته‌رک عباده‌ت کردم وه شه‌فاگه‌ی چه‌و شه‌یتان تو عادهت دیرم چیو که‌موته‌ر تیه‌مه بان مال خیالت نیشم بچرم، من وه مه‌زه‌ی نان تو عادهت دیرم نه…جواوم نه‌که، ئه‌ر وه‌یره بچم بی تو مِرم من وه کیوچه‌یل و خیاوان تو عادهت دیرم نه‌توا راحه‌ت و بی‌خه‌م بخه‌فم، خوه‌د زانی ژیر گیسه‌یل په‌ریشان تو عادهت دیرم عاشقم، حه‌یفه له هه‌ر کوره ره‌سم گیره بکه‌م من وه گیرستنِ بان شان تو عادهت دیرم.
(۲) وی باخه هه‌ر چی ده‌ر تی، یه‌ی کومه ده‌رده خالو فه‌سل وه‌هاره ئه‌ما، ئی باخه زه‌رده خالو هه‌ر چی ده‌سم ده‌مه‌و یه‌ک، هه‌ر چی چراخ ده‌م ده‌م هه‌ر چی رجا وه خوه‌ر که‌م، هه‌م باز سه‌رده خالو دنیا نیه‌چرخیه‌یدن یه‌ی ده‌ف وه مه‌یل ئیمه یه‌ی جف شه‌شی نیه‌تیدن، وه‌ی تخته نه‌رده خالو زانم بچم وه ئیره، هه‌م‌باز تیه‌ن وه شونم زندان تر دورس که‌ن له‌ی ده‌یشت و وه‌رده خالو یانه له جنس سانن، ری ئاوه‌گان به‌سانه پشتم بگر دواره، له‌ی سال به‌رده خالو سه‌ر خه‌م نیه‌که‌یم ئه‌را که‌س، منه‌ت وه که‌س نیه‌کیشیم تا ئی قه‌بیله‌مانه پری له مه‌رده خالو هاوار ناومانه، غیره‌ت سجیلمانه هه‌رگز رخم نبه‌چودن، وه‌ی وه‌رده وه‌رده خالو دیرن تیه‌ن دواره تا ئی ولاته بگرن ئه‌و برنه‌وه‌یله پر که، وه‌خت نه‌به‌رده خالو.
(۳) چەوەیلد تاق تاقوەسان خەیاڵد ها لە کرماشان لە ئیلام دانە نیشاند لە زوڵفەیل پەریشاند سنە سورمەی چەوەیلدە دڵ بووکان هە هۊرد کەی ت گەورای ناو مەهابادی عەزیز خوڕەم ئابادی پەپوولەی ناو سوڵەیمانی نەزەر کەردەی مەریوانی غوروور دۊر گوورانی گوڵ نازار سوورانی تو بەرزی بیستۊن ها پید زەهاویش داخێ‌تر دا پید تو کورد زام لە ناو گیانی تو کوردستان پڕ ژانی لە هووز تار قووچانی دڵد گیرە لە کووبانی وجاخ شار باتمانی لە ئەرزەنجان تو میمانی تو کەرکووک ها لەناو گیاند هەڵبەچە ها لەبان شاند خەیاڵ سەوز ماردینی تو گیرەی چاو عەفرینی خەمەیلد ڕەنج شەنگاڵە خوسەیلد داخ ئەنفاڵە تو ناسنامەی دیاربەکری خودا بیلێدەد و نەمری
(۴) وه یه ترسم که دی باوان نه‌مینی خوه‌شی وه گیان کوردستان نه‌مینی وه یه ترسم که وه‌ی هه‌مکه‌ی په‌ژاره ده‌نگ هه‌لپه‌رکه له بوکان نه‌مینی *** وه یه ترسم دلِ شادم نه‌مینی ولات به‌رز و ئابادم نه‌مینی وه یه ترسم ژنه‌یل چوپی نه‌کیشن خوه‌شی له ناو مه‌هابادم نه‌مینی
*** یه‌کی دیری له باوانم کوشیدن وه هه‌ر تیری که خه‌ی، جه‌رگم بریدن له هه‌ر جای کوردسان شین و عه‌زاسه وه کۊچه‌یل جوانروو خۊن چکیدن
(۵) خدا وه‌ختی دل تو سازيادن زه‌ره‌يگ ئشق و موهه‌به‌ت تی نه‌نادن يه‌سه تا گه‌ر دلم هاته‌و نزيكد وه ده‌س قسيه‌يل تالد توريادن.
(۶) هیمان وژدان دونیا کڵ کاڵە هیمانیش دۆسیەیل خاو و خیاڵه چه فەرقی کەێ وه کوو بومبی تەقێدن مناڵ وه هەر جیێگ بمرێ مناڵه.
(۷) من و تو عمرمان دایمن وه پای هۊچ جوانی دایم و گردیمن وه جای هۊچ وه ناو دنیای گُناباره‌یل ناکه‌س وه پاکی زندگی کردیم ئه‌رای هۊچ
(۸) تو وه مال خدا جی خوه‌د ديريدن هه‌گِ بتواي تيوه‌نی بايد و بچيدن تيوه‌نی وه گه‌ردْ فريشته‌يله‌و بگه‌ردی وه مه‌يل خوه‌د بنيشی، هه‌لبسيدن.
(۹) چه‌وه‌يلد گِل نيه،ئاگر كه‌نه و پا هه باس چه‌و تِنه وه‌يلاو و وه‌ولا بنيشه مال خوه‌د دامه‌رزيه‌و جاد خداگه‌ی بان سه‌ر وه‌ر دامه گژدا
(۱۰) که‌موته‌ر بۊن خه‌ته‌ر دیری براگه‌م زه‌مین تیر و ته‌وه‌ر دیری براگه‌م یه‌کی نُخسد گری تا بال نه‌گری له په‌روازد خه‌وه‌ر دیری براگه‌م
گردآوری و نگارش: #زانا_کوردستانی دبیر سرویس شعر اقوام (زانا کوردستانی)
این مطلب بدون برچسب می باشد.