نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
کتاب «مبانی پدیدارشناسی» منتشر شد به گزارش رسانه ایرانیان اروپا؛ پدیدارشناسی یکی از سنت‌های مسلط در فلسفه قرن بیستم محسوب می‌شود که ادموند هوسرل بنیانگذارش بود، اما طرفدارانِ تاثیرگذارِ دیگر عبارت از مارتین هایدگر، ژان پل سارتر، موریس مرلو-پونتی و امانوئل لئیناس بودند. یکی از دلایل تاثیرگذاری پدیدارشناسی این است که تقریبا همه نظریه‌پردازهای بعدی […]
کتاب «مبانی پدیدارشناسی» منتشر شد
به گزارش رسانه ایرانیان اروپا؛ پدیدارشناسی یکی از سنت‌های مسلط در فلسفه قرن بیستم محسوب می‌شود که ادموند هوسرل بنیانگذارش بود، اما طرفدارانِ تاثیرگذارِ دیگر عبارت از مارتین هایدگر، ژان پل سارتر، موریس مرلو-پونتی و امانوئل لئیناس بودند. یکی از دلایل تاثیرگذاری پدیدارشناسی این است که تقریبا همه نظریه‌پردازهای بعدی در فلسفه آلمانی و فرانسوی را می‌توان یا امتدادهای پدیدارشناسی یا واکنش‌هایی به آن دانست. در نتیجه، فهم صحیح پدیدارشناسی هم به خودی خود مهم است، هم به این دلیل که یکی از شروط لازم فهم تطورات بعدی نظریه‌پردازی در قرن بیستم است.
در بخش نخست این کتاب، نویسنده بر خودِ تلقی‌ای از فلسفه انگشت تاکید خواهدگذاشت که در پدیدارشناسی بنیاد گذاشته شده است. در بخش دوم نویسنده ملاحظات روش‌شناختی‌تر را به کناری می‌نهند و مثال‌ها و الگوهای جزئی‌تری از تحلیل‌های پدیدارشناختی ملموس را در اختیار مخاطب قرار می‌دهد. نویسنده در بخش سوم نشان می‌دهد که چگونه پدیدارشناسی در بیرون از فلسفه به کار بسته شده‌است و چگونه بر مباحث موجود در جامعه‌شناسی، روان‌شناسی و علوم شناختی تاثیر گذاشته است.
آثاری که به معرفی پدیدارشناسی می‌پردازند، عموماً به دو شیوه نوشته شده‌اند. بعضی از این آثار به دلیل تکثر، و بنا به فرض، تشتّت آرای پدیدارشناسان ترجیح می‌دهند که افکار هر یک از پدیدارشناسان را مستقلاً مطرح کنند. مطابق با دیدگاه نویسندگان این آثار، نمی‌توان چارچوب عامی به دست داد که مورد اتفاق همه پدیدارشناسان باشد. در مقابل، بعضی دیگر از این آثار کوشیده‌اند چارچوب عامی برای کار پدیدارشناختی فراهم آورند، اما گاهی این چارچوب چنان محدود است که گنجاندن آرای بسیاری از پدیدارشناسان شاخص در آن مشکل است.
این مطلب بدون برچسب می باشد.